Insomnie: Ook voor de neuroloog om van wakker te liggen

Samenvatting
Chronische insomnie komt vaak voor. Onder
patiënten met een neurologische aandoening is
de prevalentie nog vele malen hoger dan in de
algehele populatie. Insomnie is niet hetzelfde
als slaaptekort. Insomnie wordt gekenmerkt
door zogenaamde hyperarousal, een toestand
van verhoogde waakzaamheid die de overgang
naar geconsolideerde slaap moeilijk maakt.
Slaaptekort daarentegen uit zich in een verminderde
alertheid. Het risico op insomnie
wordt deels door genetische factoren bepaald,
maar de klachten worden niet primair veroorzaakt
door stoornissen in de circadiane en
homeostatische slaapregulatie. Mensen met
insomnie zijn vooral gebaat bij specifieke cognitieve
gedragstherapie voor insomnie (CGT-i),
ook al houden velen na behandeling residuele
klachten en een verhoogde gevoeligheid voor
slechte nachten. De neuroloog doet er goed
aan niet alleen te informeren naar slaapklachten
maar ook kennis van doorverwijzingsmogelijkheden
paraat te hebben.