Diagnostic strategy for excluding pulmonary embolism in primary care

De huisarts kan met een eenvoudige beslisregel en een bloedtest op een veilige, efficiënte en patiëntvriendelijke manier een longembolie uitsluiten. Dit concludeert Wim Lucassen in zijn onderzoek.
Een longembolie is een potentieel dodelijke aandoening waarbij een of meer bloedstolsels de longslagaders blokkeren. De klachten waarmee een patiënt zich presenteert, zijn divers en weinig specifiek. Hierdoor wordt de diagnose vaak gemist. Wanneer de huisarts een patiënt verdenkt van longembolie kan hij/zij niets anders doen dan verwijzen naar het ziekenhuis.
Lucassen onderzocht of de huisarts op de praktijk of bij de patiënt thuis met een beslisregel en een bloedtest (D-dimeertest) een longembolie kan uitsluiten. Huisartsen in heel Nederland includeerden 598 patiënten, bij wie een longembolie werd vermoed. De huisarts paste de beslisregel toe en verrichtte de bloedtest, waarbij bloed werd afgenomen met een vingerprik. Ongeacht de resultaten werden alle patiënten verwezen naar het ziekenhuis.
Bij 73 patiënten (12,2 procent) werd de diagnose longembolie gesteld. Bij 272 van de 598 patiënten (45 procent) was zowel de beslisregel als de bloedtest negatief. Bij vier van deze 272 patiënten (1,5 procent) zou de diagnose longembolie zonder verwijzing zijn gemist. Dit aantal is vergelijkbaar met het aantal gemiste longembolieën na een negatieve CT-scan.